Ze wonen in zo’n geliefd jaren dertig huis op fietsafstand van strand en zee. Met een grote tuin met trampoline waar zoon Xavi zich ook vast prima kan vermaken. Wat beweegt Ed en Saskia van der Wal dan om elk jaar vanaf mei tot oktober te verkassen naar hun strandhuisje op het Kennemerstrand?

Saskia is een knappe vrouw en een heerlijke prater. Ed een man die je erbij moet hebben voor een biertje en gezelligheid. Zij zegt: ‘Die vraag stelde ik mezelf dus precies zo toen Ed negen jaar geleden met het idee kwam.’ Ed: ‘Mijn ouders hadden een strandhuisje en ik heb altijd gezegd: als ik later een kind heb dan gun ik het ook zo’n blije jeugd.’ Het bleef een dingetje. Een klein dingetje. Het stel vindt elkaar op wat waarschijnlijk het meest belangrijk is in een relatie. Het zijn in eigen woorden: geen moeilijke types die veel met elkaar lachen.

Hun ontmoeting was op de korfbalclub. Hij: ‘Ze had een bepaalde humor waar ik op viel en dat is alleen maar beter geworden.’ Ed werkt in de bouw en Saskia wordt ingehuurd om computertrainingen te geven. ‘Ik was pas 18 toen we verliefd werden. En ik viel voor hetzelfde. De humor, het vermogen om wat van het leven te maken!’

De oplossing kwam van vrienden, inmiddels 9 jaar geleden: ‘Ga dan voor een week een huisje huren op het strand.’ Einde dilemma. Saskia zegt stralend: ‘De manier van leven, de gezelligheid, de mensen. Dat je er gewoon wóónt! Overdag de reuring en ’s avonds de rust. Dan is het strand echt van jou.’

Xavi (11) zit in groep 8 en weet al dat hij naar de brugklas Havo op het Ichthus gaat. Hij ziet er nu al uit als een jongen die onmiddellijk gecast zou worden voor een serie of fotoshoot. ‘Ik vind het wel leuk eigenlijk, dat strand’, zegt hij nuchter. Het gevaar van een gameverslaving ligt niet op de loer want er is wel internet maar zuinig met stroom is het devies. TV kijken ze in de kantine. Niemand die het ook maar een moment mist.