‘Ik struinde als kleine jongen al door de duinen’
Al bijna zijn hele leven woont Edwin de Bruijn in IJmuiden, maar officieel is hij een import. ‘Volgens mij was ik een jaar of vier toen ik met mijn ouders en broertje naar IJmuiden verhuisde. Mijn moeder had heimwee naar haar geboorteplaats, dus verruilden we Delfzijl voor een flat in het nieuwe Zeewijk, bijna ín de duinen.’
Die duinen werden al snel zijn speelterrein. ‘Samen met buurjongens struinden we door wat wij ‘het verboden duin’ noemden. We zochten naar uilenballen of probeerden hagedissen te vangen. Je zou kunnen zeggen dat ik sindsdien nooit meer echt ben weggegaan uit het Nationaal Park Zuid-Kennemerland.’
Toch trekt Edwin, een natuurliefhebber pur sang, ook graag verder. ‘Mijn vrouw en ik bezoeken regelmatig andere natuurgebieden, vooral de Veluwe vinden we prachtig. Maar ook Elswout heeft een speciaal plekje, daar zat ik vroeger op de tuinbouwschool.’
Een favoriete plek aanwijzen vindt hij lastig. ‘Ik geniet gewoon van alles wat leeft en beweegt. Maar het Nationaal Park blijft bijzonder. Helaas is mijn favoriete stukje natuur daar verdwenen door natuurbeheer, een prachtig watertje bij het Olmenpad, omringd door dennenbomen.’
In het weekend is Edwin standaard in de natuur te vinden, en in vakanties zelfs dagelijks. ‘Soms sta ik ’s ochtends vroeg al in het bos. Ik raad iedereen aan om vaker te wandelen of fietsen. Het brengt rust, en als je goed kijkt, zie je de mooiste dingen. Zoals een zandhagedis die ligt te zonnen op een boomstam. Magisch, toch?’
