‘Een visserman heb je niet aan een lijntje’

De haven van IJmuiden, waar elke dag weer kilo’s en kilo’s verse vis aan land wordt gebracht om vervolgens op de visafslag te worden verhandeld. Van oudsher een wereld van stoere mannen die op onmogelijke tijden en in ruige omstandigheden werken. Hart op de tong, recht door zee en goudeerlijk. Een wereld van rauwe romantiek die je niet meer loslaat en waar de liefde voor de vis vaak van vader op zoon wordt doorgegeven.

Joury Groen is bedrijfsleider bij de Hollandse Visveiling BV: ‘Op één of andere manier past het bij me. Het is keihard werken maar geen dag is hetzelfde.’ En Klaas van Duijn, eigenaar van twee kotters met als thuishaven IJmuiden, zegt: ‘Geen minuut in mijn leven heb ik getwijfeld, het zit in je bloed op één of andere manier.’

Van vader op zoon.

Joury (42) is opgegroeid in IJmuiden en sinds 3 jaar bedrijfsleider van de visafslag. Zijn vader had een factorij, een bedrijf dat de belangen behartigt van de schepen, de vis sorteert en geschikt maakt voor de verkoop. Rond zijn 18e zei pa: ‘Kom maar met mij mee, ze zoeken een invalkracht als toewijzer die de verkochte vis afstapelt.’ (Is de verkoop gedaan wordt de vis toegewezen aan de koper en komt de naam van de koper en de soort vis op de kist te staan.) ‘Ik pakte elk uurtje mee en ben nooit gestopt. Op mijn 25e had ik een vaste aanstelling bij de veiling.’

Op volgorde van binnenkomst.

De verkoop van de vis gaat bij de IJmuidense veiling heel eerlijk op volgorde van binnenkomst van de kotters. Ook de bepaling van de kwaliteit wordt tegenwoordig door de veiling zelf gedaan en is een vak apart. A-kwaliteit is vers en E-kwaliteit (Extra) komt van de kleinere boten die maar één of een paar dagen op zee zijn geweest. Om 7 uur ’s ochtends, dan zit er al twee uur werken op, wordt begonnen met de verkoop. Het veilen gaat digitaal maar Joury zit achter de microfoon in de mijnzaal om elk lot bij soort per boot om te roepen en houdt veel handmatig bij. Uiteindelijk is het ook een kwestie van gevoel en ervaring. Joury: ‘Vroeger zat er 50 man in de mijnzaal, nu 20. Maar er zijn wel 100 tot 120 man online ingelogd door middel van het PEFA-verkoopsysteem die op afstand inkopen. Het is een heel open markt geworden.’ Joury zou niets anders willen zijn en heeft een ambitie: ‘Ik wil nog een hoop meemaken hier en mijn streven is dat de afslag in IJmuiden de grootste in Nederland wordt. Ik heb diep respect voor de vissers, het is een uitstervend ras. En je hebt geen visserman aan een lijntje dus ik moet wel zorgen dat we de beste prijzen en service bieden.’

Dit is wat ik ben.

Klaas van Duijn (41), is zo’n visserman. Hij heeft twee Katwijkse kotters, waarvan één onder Engelse vlag. De thuishaven van rederij Van Duijn is al 60 jaar IJmuiden. ‘Hier in de haven zijn de beste faciliteiten en er gaat niets boven de visafslag van IJmuiden. Het zijn harde werkers en ze staan altijd voor je klaar.’ Hij is de derde generatie en: ‘De volgende staat al klaar.’ Klaas laat een foto zien van tweejarige Maarten, een heerlijk ventje met dezelfde open lach als zijn vader. ‘Wat het vissen zo mooi maakt? Het thuiskomen, de vrijheid en de onvoorspelbaarheid. Als die netten boven komen, vol met vis, dan heb je toch een prachtige dag? En de gezelligheid van de mensen onder elkaar, het viswereldje. Ik zou niet anders willen. Dit is wat ik ben, een visserman.’

‘Een visserman heb je niet aan een lijntje’
‘Een visserman heb je niet aan een lijntje’

Zonder strijd geen glorie.

Zijn werkweek begint zondagavond. ‘Om 22.00 uur van huis, ben je rond 1.00 uur ’s nachts op zee en een uur later liggen de netten aan de grond. Na twee uur halen we de netten op, de vis wordt gestript, maag, lever en hart eruit, en in het ijs gelegd. We vissen van zondag tot vrijdag en dan wordt de verse vis aangeboden op de veiling.’ Hoewel de tijden veranderen blijft één ding altijd hetzelfde. ‘De uitdaging, de strijd die je levert om het ruim vol te krijgen. Maar zonder strijd geen glorie.’

www.zeehaven.nl
www.noordzeevisuit-ijmuiden.nl

Deel dit bericht via: